[no_toc]PËRMBLEDHJE

Interpretimi i zakonshëm i këtij libri është se ai përshkruan dashurinë e Salomonit për një vajzë shulamite dhe se simbolizon dashurinë e Krishtit për Izraelin ose për kishën.

Një pikëpamje tjetër sheh tre personazhe kryesore – Salomonin, shumaliten dhe të dashurin e saj bari. Salomoni kërkon ta marrë shumaliten në haremin e tij, por ajo është besnike ndaj të dashurit të saj dhe në kapitullin e fundit ajo kthehet në fshatin e saj për t’u martuar me të. Sipas kësaj pikëpamje, libri është një protestë ndaj pabesisë martesore si ajo e treguar nga Izraeli ndaj Perëndisë.

Gjuha origjinale e Dhiatës së Vjetër tregon nëse folësi është mashkull apo femër dhe nëse është vetëm një folës apo një grup. Disa versione moderne të Biblës mundohen të tregojnë këta dallime.

MËSO MË SHUMË TE KOMENTARI

PARAQITJE E PËRGJITHSHME

I. TITULLI (1:1)
II. SHULAMITJA NË OBORRIN E SALOMONIT MENDON PËR TË DASHURIN E SAJ QË MUNGON DHE U RRËFEN ZONJAVE TË OBORRIT RRETH TIJ DHE VETES (1:2-8)
III. SALOMONI I VJEN RROTULL VAJZËS SHULAMITE, POR AJO BËHET E SHURDHËT NDAJ MIKLIMIT TË TIJ (1:9-2:6)
IV. PËRGJËRIMI I VAJZËS NDAJ BIJAVE TË JERUSALEMIT (2:7)
V. KUJTIMI I SHULAMITES RRETH VIZITËS NGA I DASHURI I SAJ, NDËRPRERË NGA URDHRI I VËLLEZËRVE TË SAJ PËR T’U NISUR PËR PUNË (2:8-17)
VI. ËNDRRAT E VAJZËS E NJË TAKIMI ME TË DASHURIN E SAJ (3:1-4)
VII. PËRSËRITJA E PËRGJËRIMIT TË BIJAVE TË JERUSALEMIT (3:5)
VIII. KARVANI I SALOMONIT MBËRRIN NË JERUSALEM (3:6-11)
IX. PËRSËRI SALOMONI PËRPIQET TA BËJË PËR VETE VAJZËN, POR AJO NUK U DORËZOHET MAGJEPSJEVE TË TIJ (4:1-6)
X. BARIU I RI MBËRRIN DHE I KËRKON VAJZËS TË LARGOHET NGA JERUSALEMI, NGA SHTËPIA QË KISHIN PLANIFIKUAR NË VEND DHE AJO SHPREH GATISHMËRINË E SAJ (4:7-5:1)
XI. SHULAMITJA KUJTON NJË ËNDËRR SHQETËSUESE, NË TË CILËN NUK E KISHTE PARË ATË PËR SHKAK TË LETARGJISË SË SAJ (5:2-8)
XII. GJATË PYETJEVE TË ZONJAVE TË OBORRIT AJO NGRE NË QIELL BUKURITË E TË DASHURIT TË SAJ, DUKE I BËRË EDHE ATO TË DONIN TA SHIKONIN (5:9-6:3)
XIII. SALOMONI PËRTËRIN THIRRJET E TIJ TË DASHURA (6:4-10)
XIV. AJO U SHPJEGON ZONJAVE TË OBORRIT MËNYRËN E PAPRITUR ME TË CILËN U ÇUA NË PALLAT (6:11-13)
XV. AFRIMI PËRFUNDIMTAR I SALOMONIT DEL I KOTË (7:1-10)
XVI. AJO BASHKËBISEDON ME TË DASHURIN E SAJ QË KA MBËRRITUR PËR TA MARRË ME VETE (7:11-8:2)
XVII. PËRGJËRIMI I FUNDIT NDAJ BIJAVE TË JERUSALEMIT (8:3,4)
XVIII. ÇIFTI MBËRRIN NË VENDBANIMIN E TYRE, SHKËMBEJNË ZOTIMET DHE JETOJNË MË PAS TË LUMTUR (8:5-14)