Një pjesë e madhe e rizgjimit modern ka qenë më tepër një mallkim se një bekim, pasi ka drejtuar mijëra njerëz drejt një lloj paqeje para se ata të njihnin mjerimin e tyre; të restaurosh plëngprishësin në shtëpinë e Atit dhe të mos e bësh kurrë të thotë: “Atë, kam mëkatuar”. Si mund të shërohet ai që nuk është i sëmurë ose si mund të kënaqet me bukën e jetës ai që nuk është i uritur? Ajo ndjenja e vjetruar për mëkatin përbuzet…. Çdo gjë në këtë epokë është e cekët…. Pasojat janë që njerëzit kërcejnë drejt fesë dhe pastaj kërcejnë sërish për të dalë prej andej. Pa përulje ata erdhën në kishën, pa përulje ata qëndruan brenda saj dhe pa përulje ata largohen prej saj.

C. H. Spurgeon, 1882