Gjithmonë kam menduar se vepra e madhe e shërbesës përbëhet nga dy gjëra: në radhë të parë, që t’i bëjë të shenjtë njerëzit jo të shenjtë; dhe, në radhë të dytë, që t’i bëjë ata që tashmë janë të shenjtë gjithnjë e më shumë të shenjtë. Së pari të lind shenjtëri dhe më pas të zhvillojë shenjtëri. Së pari t’i sjellë shpirtrat te Krishti dhe më pas t’i ndërtojë shpirtrat në Krishtin, është pa asnjë dyshim vepra më e madhe që duhet të jetë me patjetër në syrin e çdo shërbyesi dhe që duhet të ndodhet gjithmonë sa më afër dhe sa më ngrohtë në zemrën e çdo shërbyesi.

–Thomas Brooks, 1662