4 shtator
«Jam i detyruar të kthej atë që nuk kam vjedhur» (Psa. 69:4).
Folësi në Psalmin 69 është Zoti Jezus. Në vargun 4 Ai po thotë se në veprën e tij të lavdishme të shpengimit, Ai e dëmshpërbleu Perëndinë për humbjet që ishin shkaktuar nga mëkati i njeriut. Pa dyshim që Ai është duke e portretizuar Veten si oferta e vërtetë e shkeljes.
Kur një jude vidhte një jude tjetër, ligji i ofertës së shkeljes kërkonte që ai t’i kthente shumën e vjedhur dhe të shtonte një të pestën e asaj vlere.
Kështu, Perëndia u zhvat nga mëkati i njeriut. Ne i morëm të drejtën për t’i shërbyer, për ta adhuruar, për t’iu bindur dhe për t’i dhënë lavdi. Atij iu hoq e drejta për t’i shërbyer, sepse njeriu u largua për t’i shërbyer vetes, mëkatit dhe Satanit. Atij iu hoq e drejta për ta adhuruar, sepse njeriu u përkul para shëmbëlltyrave të gdhendura. Atij iu hoq e drejta për t’iu bindur, sepse njeriu e hodhi poshtë autoritetin e Perëndisë. Atij iu hoq e drejta për t’i dhënë lavdi, sepse njeriu dështoi për t’i dhënë Atij nderin që i takon.
Zoti Jezus erdhi për të kthyer atë që nuk e kishte vjedhur.
Më hyjnorin petk të Tij mënjanë e hodhi,
dhe mbi të Tijën Hyjni një rrobë balte hodhi,
dhe nga ajo veshje dashuri e mahnitshme rrodhi,
duke kthyer atë që kurrë nuk vodhi.
Ai jo vetëm që ktheu atë çka qe vjedhur nga mëkati i njeriut por shtoi më shumë. Sepse Perëndia ka marrë me tepër lavdi nga vepra e përfunduar e Krishtit se çka humbur nga mëkati i Adamit. «Ai humbi krijesa nga mëkati, Ai fitoi bij nga hiri». Ne mund të shkojmë aq larg sa të themi që Perëndia është përlëvduar më shumë nga vepra e Shpëtimtarit, sesa do të mund të kishte qenë ndonjëherë në një përjetësi me një Adam para se të binte në mëkat.
Ndoshta këtu kemi një përgjigje ndaj pyetjes: «Përse e lejoi Perëndia mëkatin të hynte në botë?» Ne e dimë që Perëndia mund t’i kishte krijuar njerëzit pa fuqinë e zgjedhjes së lirë morale. Por Ai zgjodhi që t’i krijonte ata me aftësinë për ta dashur dhe për ta adhuruar Atë me vullnetin e tyre. Dhe kjo, sigurisht, do të thotë që ata kishin edhe aftësinë për të mos iu bindur, për ta hedhur poshtë dhe për t’i kthyer shpinën. Njeriu zgjodhi që të mos i bindej Atij, duke sjellë një olokaust të madh mëkati. Por Perëndia nuk ka pësuar disfatë nga mëkati i krijesave të Tij. Në vdekjen, varrosjen, ringjalljen dhe ngritjen e Tij, Zoti Jezus triumfoi mbi mëkatin, ferrin dhe Satanin. Përmes veprës së Tij, Perëndia ka marrë një lavdi më të madhe; dhe njeriu i shpenguar ka marrë bekime më të shumta nëse mëkati nuk do të kishte hyrë kurrë në botën që ne jetojmë.