Varietetet e fesë së Kainit | Historia e Kainit dhe Abelit

Një hinduist duhet të bëjë flijime të thotë lutje, dhe të bëjë një jetë të pastër. Një Hare Krishna beson se ai do ta shpëtojë vetëm duke thënë “Hare Krishna” disa herë çdo ditë së bashku me praktika, rite të tjera. Budisti ndjek rrugën e palosjes tetësh për në gjendjen Nirvana (që do të thotë mosqenie, asgjë), duke përfshirë lutje në heshtje, dhënie parash si edhe vepra të tjera. Myslimanët mbajnë pesë shtyllat e Islamit: dëshminë (“kalimatu ash shahada”), lutjet (“salat”), dhënie parash për të varfërit (“zekat”), agjërimet (“saum”), dhe udhëtim për në një vend të shenjtë (“haxh”). Katolikët romanë duhet të pagëzohen si të porsalindur, konfirmohen, marrin sakramentet (meshë, etj), të luten, të bëjnë vepra të mira, dhe të vazhdojnë në kishën e Shenjtë Katolike Romane. Shumë kisha Protestante gjithashtu duke u larguar nga e vërteta e Ungjillit, po predikojnë pagëzimin, besnikërinë ndaj Kishës dhe veprat e mira si mjet për t’u pranuar nga Zoti.

Dhe mund të vazhdonim kështu, sepse në botën mbarë ka qindra mijëra, madje miliona njerëz që besojnë si Kaini dhe përpiqen ta arrijnë Zotin dhe të pranohen prej tij në bazë të të mirave që bëjnë. Ata punojnë të kënaqin Zotin, ashtu si Kaini. Është e gjitha e njëjta fe – shpresa se disi do të mund ta bindim Zotin të na pranojë duke i bërë gjërat në mënyrë të drejtë ose duke i treguar sinqeritetin dhe qëllimet tona të mira. Në fund të fundit, ata thonë, Ai e di që ne nuk jemi të përkryer.

Por përgjigja e Zotit për gjithë këta njerëz do të jetë po ajo përgjigje ndaj Kainit: refuzim. Lexo vargjet 5-7 të Zanafillës kapitulli 4 përsëri. Zoti nuk do na pranojë nëse i afrohemi duke sjellë veprat tona te Ai. Pse jo? Sepse veprat nuk paguajnë për mëkatin.

Vetëm vdekja paguan për mëkatin. Të lutem mbaje mend këtë ose nuk do ta kuptosh mesazhin e Ungjillit të përsëritur kaq shumë herë në Bibël. “Shpirti që mëkaton ka për të vdekur” (Ezekieli 18:4). “Ata që bëjnë gjëra të tilla meritojnë vdekjen” (Rom. 1:32). “Paga e mëkatit është vdekja” (Rom. 6:23). çfarë do të paguajë për mëkatin? Çfarë do ta largojë mëkatin që ne të mund të pranohemi nga Zoti? Përgjigja është VDEKJA. Vetëm VDEKJA do ta bëjë.

Flijimi i Kainit dështoi sepse nuk kishte vdekje, as derdhje gjaku, dhe veprat e tij nuk mund ta bënin një Zot të shenjtë dhe të drejtë ta pranonte. Nga ana e jashtme dukej shumë e arsyeshme për Kainin, siç thotë te Fjalet e Urta 14:12, “Është një rrugë që njeriut i duket e drejtë por në fund ajo të nxjerr në rrugët e vdekjes”. Kaini ishte i sinqertë, por mund të jesh i sinqertë dhe prapë të gabosh. Ka shumë njerëz që janë ashtu sot.

Mendo për gjithë ato fe që përmendëm, dhe gjithë ato mijëra, madje miliona që përfaqësohen prej tyre. Asnjë nuk e vë në dyshim qoftë edhe për një minutë që ata njerëz janë të sinqertë – në të vërtetë besojnë se veprojnë drejt. Atyre u duket e drejtë. Por Fjala e Zotit thotë “Është një rrugë që njeriut i duket e drejtë por në fund ajo të nxjerr në rrugët e vdekjes”.

Ka shumë nga ata që praktikojnë këto fe, dhe e kanë bërë për shumë vjet, dhe kanë shumë argumente për të thënë pse mendojnë se kanë të drejtë. Por e kanë gabim për shkak të asaj se ku mbaron rruga e tyre. Ku mbaron ajo? Në vdekje. Nuk i shpëton në fund të saj. Në fund të saj ata nuk pranohen nga Zoti dhe nuk shkojnë në parajsë. Pra nëse fundi i rrugës është vdekja pse duhet ta ndjekësh? ç’të mirë ke t’i jesh besnik gjithë jetën diçkaje që është e gabuar dhe që s’të shpëton dot? Asnjë.

Feja e Kainit, veprat e mira, mundimet e njeriut, “të bësh pjesën tënde”, etj., kjo fe duket e drejtë, por është e gabuar. Perëndia e refuzoi ofertën e Kainit dhe kështu Ai e shpalli që në fillim fare se Ai do të refuzonte të gjithë ata që i afroheshin Atij në ato lloj mënyrash. Ka ardhur koha të mësojmë nga shembulli i Kainit dhe Abelit.

Zoti e ka bërë të thjeshtë që në fillim, por shumë njerëz nuk kanë çarë kokën të shohin në Fjalën e Tij, ose si kanë kushtuar vëmendje asaj që thotë ajo, ose thjesht nuk kanë menduar se ishte e rëndësishme. Zoti nuk i pranon veprat. Zoti nuk e fal mëkatin në bazë të veprave. Perëndia nuk do t’i lërë njerëzit në Parajsë në bazë të veprave të tyre. Veprat nuk paguajnë dot për mëkatet e njeriut, dhe kështu ato s’mund ta kënaqin Zotin.

Po ti? A ke ardhur në atë pikë sa e ke dalluar që je mëkatar? A e beson në të vërtetë se je mëkatar (Lexo Marku 7:20-23). Ndoshta je i bindur se je mëkatar që zemra jote prodhon gjëra të liga. Atëherë e di se asnjë grumbull me vepra të mira nuk mund të t’i heqë ato mëkate ose fajin që ke, as feja besnike që mund të praktikosh.

Kujto Kainin! Ai kurrë nuk u pranua. KURRE. Te 1 Gjon 3:12 Kaini quhet “nga i ligu” dhe thuhet se “veprat e tij ishin të liga”. Te Juda vargu 11, lexojmë, “Mjerë ata! sepse kanë marrë rrugën e Kainit…”. Mos shko në rrugën e Kainit. Veprat e mira që ke dhe praktikat fetare që bën nuk të bëjnë të pranueshëm nga Zoti, përkundrazi ato të japin vetëm shpresë të rreme. Prandaj duhet të pendohesh për ato vepra shumë të mira dhe praktika fetare nëse do që të gjesh shpëtimin e Perëndisë.

Mos shpreso fshehtazi se je ndryshe dhe se Perëndia do t’i pranojë veprat e tua të mira ose fenë tënde. Efesianeve 2:8-9 thotë, “Ju në fakt jeni shpëtuar me anë të hirit, nëpërmjet besimit dhe kjo nuk vjen nga ju po është dhurata e Perëndisë, jo nga vepra që të mos mburret askush”. Titit 3:5 thotë, “Ai na shpëtoi jo me anë të veprave të drejta që ne bëmë, por sipas mëshirës së tij…”. Si mund të jetë kështu? Le të shohim fenë e Abelit, dhe do të shohim si Perëndia mundet dhe do na pranojë.

[previous][next]